قوله تعالى: لقدْ أرْسلْنا نوحا إلى قوْمه فرستادیم نوح را بقوم خویش فقال یا قوْم اعْبدوا الله گفت: اى قوم خداى را پرستید ما لکمْ منْ إله غیْره نیست شما را خداى جز از وى إنی أخاف علیْکمْ من مىترسم بر شما عذاب یوْم عظیم (۵۹) از عذاب روزى بزرگ.
قال الْملأ منْ قوْمه سران قوم وى گفتند: إنا لنراک فی ضلال مبین (۶۰) ما ترا در گمراهى آشکارا مىبینیم.
قال یا قوْم نوح گفت: اى قوم! لیْس بی ضلالة بمن هیچ گمراهى نیست و لکنی رسول منْ رب الْعالمین (۶۱) لکن من فرستادهاىام از خداوند جهانیان.
أبلغکمْ رسالات ربی میرسانم بشما پیغامهاى خداوند خویش و أنْصح لکمْ و شما را نیک میخواهم و أعْلم من الله ما لا تعْلمون (۶۲) و از خداى آن دانم که شما ندانید.
أ و عجبْتمْ شگفت میدارید أنْ جاءکمْ ذکْر منْ ربکمْ که بشما آمد یاد کردى از خداوند شما على رجل منْکمْ بر مردى هم از شما، آدمى همزبان شما لینْذرکمْ تا آگاه کند و بیم نماید شما را و لتتقوا و تا پرهیزید از عذاب و خشم خداى و لعلکمْ ترْحمون (۶۳) و تا مگر بر شما ببخشایند.
فکذبوه دروغ زن گرفتند وى را فأنْجیْناه برهانیدیم او را و الذین معه فی الْفلْک و ایشان را که با او بودند در کشتى و أغْرقْنا الذین کذبوا بآیاتنا و به آب بکشتیم ایشان را که بدروغ فرا میداشتند سخنان ما را إنهمْ کانوا قوْما عمین (۶۴) که قومى بودند ایشان از شناخت حق نابینایان.
و إلى عاد أخاهمْ هودا و فرستادیم به عاد مرد ایشان هود قال یا قوْم اعْبدوا الله ایشان را گفت: اى قوم! الله را پرستید ما لکمْ منْ إله غیْره نیست شما را خدایى جز از وى أ فلا تتقون (۶۵) از خشم و عذاب وى بپرهیزید.
قال الْملأ الذین کفروا منْ قوْمه سران و سروران کافران از قوم وى گفتند: إنا لنراک فی سفاهة ما ترا درسست خردى و نادانى مىبینیم و إنا لنظنک من الْکاذبین (۶۶) و ترا از دروغ زنان مىپنداریم.
قال یا قوْم لیْس بی سفاهة گفت: اى قوم! بمن هیچ سست خردى نیست و لکنی رسول منْ رب الْعالمین (۶۷) لکن من فرستادهاىام از خداوند جهانیان.
أبلغکمْ رسالات ربی میرسانم بشما پیغامهاى خداوند خویش و أنا لکمْ ناصح أمین (۶۸) و من شما را نیکخواهى استوارم.
أ و عجبْتمْ شگفت میدارید أنْ جاءکمْ ذکْر منْ ربکمْ که بشما آمد یاد کردى از خداوند شما على رجل منْکمْ بر مردى از شما، آدمىاى همزبان شما لینْذرکمْ تا آگاه کند و بیم نماید شما را و اذْکروا إذْ جعلکمْ خلفاء یاد کنید که شما را خلیفتان و پس نشینان زمین کرد منْ بعْد قوْم نوح از پس قوم نوح و زادکمْ فی الْخلْق بصْطة و شما را در آفرینش و قوام و صورت بسطت افزود زیادت کرد فاذْکروا آلاء الله یاد کنید نیکوکاریهاى الله بر خویشتن لعلکمْ تفْلحون (۶۹) تا مگر پیروز آئید.
قالوا گفتند قوم وى: أ جئْتنا لنعْبد الله وحْده بما آمدى تا فرمایى ما را و گویى ما را که خدایى پرستید یگانه و نذر و فرمایى ما را تا فرو گذاریم ما کان یعْبد آباونا آنچه پدران ما مىپرستیدند فأْتنا بما تعدنا آن عذاب که ما را بآن تهدید میکنى بما آر إنْ کنْت من الصادقین (۷۰) اگر از راستگویانى.
قال هود گفت ایشان را: قدْ وقع علیْکمْ منْ ربکمْ واجب گشت شما را از خداوند شما رجْس و غضب عذابى و خشمى أ تجادلوننی با من پیکار میکنید فی أسْماء در کار این پرستیدگان و نامهایى سمیْتموها أنْتمْ و آباوکمْ که شما و پدران شما آن را نام نهادید ما نزل الله بها منْ سلْطان فرو نفرستاد الله آن پرستیدگان را هیچ حجت فانْتظروا چشم میدارید إنی معکمْ من الْمنْتظرین (۷۱) من با شما از چشم دارندگانم بودنى را.
فأنْجیْناه برهانیدیم هود را و الذین معه و ایشان که با وى بودند برحْمة منا ببخشایشى از ما و قطعْنا دابر الذین کذبوا بآیاتنا و بریدیم بیخ ایشان که دروغ مىشمردند پیغامهاى ما و ما کانوا موْمنین (۷۲) و ایشان گرویدگان نبودند.